Ook al is onze zomervakantie nu al weer een vage, maar mooie herinnering heb ik toch nog een (laatste) set foto’s. Voor deze foto’s moest ik even wachten want ze moesten nog “ouderwets” ontwikkeld worden. Sinds enkele jaren ben ik weer gefascineerd geraakt, en sinds vorig jaar verliefd geworden (op), in analoge fotografie. Met van die fotorolletjes waar maar 36 foto’s mee gemaakt konden worden. en je van te voren moet kiezen of het zwartwit of kleuren foto’s moesten zijn.
Ik heb dus mijn vorig jaar gekochte, ruim 40 jaar oude, camera mee gesjouwd naar en door de Belgische Ardennen. Die camera alleen al weegt meer dan al mijn moderne fotoapparatuur bij elkaar. Maar het was de moeite waard. Ik had een paar zwartwit rolletjes meegenomen en een paar kleur. Voor de liefhebber: Kodak Tri-X 400TX voor zwartwit en Kodak Portra 400 voor kleur. Dit zijn mijn favoriete rolletjes film.
Het mooie van analoge fotografie is dat je echt gaat kijken welke foto je gaat maken. En alles op deze camera moet ik met de hand instellen; De juiste sluitertijd, het juiste diafragma en ook de lens zelf handmatig scherpstellen. Na veel oefenen (wat ik dus nog steeds aan het doen ben) moet dat allemaal veel makkelijker gaan. Zelfs al gaat het om vakantiekiekjes.
Ook het ouderwets (of beter retro) wegbrengen van de volgeschoten fotorolletjes en daar een week(!) op wachten in de hoop dat ze een beetje gelukt zijn is enorm leuk en spannend. En natuurlijk soms ook balen als meer dan de helft onscherp of te donker (of overbelicht) is. Blijven oefenen dus. Gelukkig viel het dit keer best mee met het aantal onscherpe foto’s.
Na uren van inscannen van de negatieven en het daarna een klein beetje oplappen (stof vlekjes wegpoetsen) van de ingescande foto is dit het resultaat. Zelf ben ik absoluut niet ontevreden en zeer gemotiveerd om lekker hiermee door te knutselen. Waar voor de 1 grasmaaien therapeutisch werkt, is dat voor mij het maken van foto’s met een 40 jaar oude camera.