Vandaag, 23 februari, is onze trouwdag. Vandaag is het 14 jaar geleden dat we elkaar het ja-woord hebben gegeven. Op en dag als deze gaan er bij mij de archieven in mijn hoofd open. En terwijl ik loop door de grote bibliotheek van mijn geheugen kijk ik in al die openstaande archiefkasten. Ik zie beelden van ons eerste afspraakje, onze eerste vakantie samen. De geboorte van Dennis en Raoul. Ik kan hier wel uren ronddolen. Maar ik weet dat dat niet de bedoeling is. Af en toe kijken mag, maar er staan nog rijen kasten die gevuld moeten worden met nieuwe herinneringen. Dingen die nog moeten gebeuren. Dus loop ik snel door naar de uitgang die leidt naar “Nu”.
Zo zijn we ook de zolder aan het opruimen om deze klaar te maken voor de grote verbouwing. En ook hier komen de herinneringen boven. Zo lag daar ook de trouwjurk van Hella. Netjes opgevouwen in een doos. Hella wilde heel graag d’r jurk nog een keer passen. En zo is het idee geboren om een mini-reportage te maken.
Gisteren heeft Hella d’r stoute schoenen en haar trouwjurk aangetrokken en we zijn toen naar onze foto-lokatie gegaan van 14 jaar geleden. Het park om de hoek. We hebben daar gezocht naar de exacte locatie en deze gevonden. Helaas was er wel een en ander aan verbouwd dus ziet het er niet precies meer zo uit als 14 jaar geleden.
Ik heb daar wat foto’s gemaakt van Hella in d’r trouwjurk. Echt bepaald warm was niet. Dus een lekkere, lange reportage zat er niet in. We waren trouwens niet de enige in het park. Mannen gewapend met verrekijkers en camera’s, mensen met hondjes, pubers of fietsen. Allemaal keken ze wel vreemd op toen ze ineens een bruidje zagen op zondag.
Dit is de serie die ik noem “Al 14 jaar een bruid”. 14 jaar na dato en 2 kinderen later…
